Stuart MacMillan'ın da dediği gibi "Her miyavlama yüreğinize işleyen yumuşak bir dokunuştur."
"Bir hayvanı kurtarmak hem kolaydır,hem de yerine getirilmesi gereken bir sorumluluktur.Yolda bulduğu kaza kurbanı bir hayvanı alıp da barınağa getiren ya da hiç olmazsa bir çatı altına alan insanlara her zaman büyük bir saygı duymuşumdur.Gerçek bir fedakarlık ve insanlık örneğidir bu.Bir hayvanın hayatını cebinizden beş kuruş çıkmadan kurtarabilirsiniz."
Veriyorlar..
Günümüzde hala geçerliliğini koruyan, insanın ruhuna dokunan eserlerin yazarı Plutarkhos "Et Yemek Üzerine, Birinci Söylev" adlı eserinde şöyle demiştir:
"Diğer canlılara böylesine şefkatle ve insanca davranan bir insan, hemcinslerine zarar verebilir mi?"
"Bir kediyle koltuğunuzu, yatağınızı, masanızı (ya da her ne olursa) paylaşmaya karar verdiğinizde, tercihleriniz ne yönde olursa olsun, şehrinizdeki sahipsiz hayvanlara bakan hayır kurumlarının intemetteki ilanlarına göz atın. Er ya da geç, hayalinizdeki evcil hayvanı bulacaksınız. Aslında bu sayfalarda, sevgi dolu bir eylemin yarattığı büyüye tanık oluyorsunuz: Sıcak bir kucak, bir gülücük, samimi bir hareketin büyüsü."
Aslında bu konuyla ilgili tepemin tasını attıran olay,barınağa getirilen yedi yaşında,aslan parçası bir İran kedisiyle ilgili.Bu kedi için ilan verdiğimde bir kadın arayıp,kaç yaşında olduğunu sormuştu (ki ben bunu ilanda zaten belirtmiştim}. Kedinin yaşını söyleyince, kadın "Ben yedi yaşındaki kediyi ne yapayım?"diye parladı. Buna verilecek pek çok cevabım vardı ama hiçbirini buraya yazmak uygun olmaz.