Kalemimden dökülenler...
❣️Sevgili kalbim bunlar sana olan öğütlerim: Giriş: Seninle bir çeyrek asır bitti. Tüm mevsimleri gördün. Yaprak döktüğün de oldu, yeşerdiğin de. Kangren olmuş hayallerini kesip gerçeklerle yaşamayı da öğrendin. Gemileri yakmayı, kördüğüm olan ipleri kesmeyi öğrendin. Ne kadar yansa da yüreğin başkasının söndürmesini beklemeden kendi cehennemini de sevdin. Yandım diye feryad ederken için ham bir yemiş olduğunu farkettin. Savaştığın da oldu, yaralar aldığın da. Sabah kalktın, güneş gibi yeniden doğdun. Sen kendine herşey oldun. Fırtınalar koparken derinlerinde, meltemlere de yön verdiğin oldu. Hülasa, çarpık bir kentleşme gibiydin: Düzensiz ve karışık.
🫀Ey kalbim! Bu ne dağınıklık toparla biraz kendini. Çünkü biz şimdi seninle bir hürriyeti bölüşeceğiz.
✋Gelişme: Kendim, kendi ellerimle, kendi kendime; kendi kalbimi doğurtacağım bir EBE eliyle.
🌾Sonuç: Ve son olarak "Dün öldüm, henüz yaşamadım, yarın doğacağım."
Saliha Akyol 8/12/2021
Kendi kalemimden dökülenler :)
Bir sözüyle mutlu olduğum insanlar da vardı , bir sözüyle tüm hayallerimin yıkılmışlığı da ... Her şeye rağmen sevmeye devam ettiklerimde oldu , bir daha güvenemeyeceklerim de... Fakat kimse senin kadar arada bırakmamıştı beni ;hem bir olgun insan kadar kırgın hem de bir çocuk kadar seninle didişmeye hevesli... Sana bir o kadar yakın bir o kadar da uzak! Kısacası kafası karışık!!!
Kaçmak
Gözlerimi kapatıp usulca kaçmak istiyorum kendimden . hissettikkerimden hayal kırıklıklarimdan ulasamadigim sevgi dolu cümlelerden, düne giden aklımdan yarınla dolu endişelerimden kaçmak istiyorum.senden sensizlikten ,kalbimi acıtan bütün kaygilarimdan kaçmak istiyorum. Olacaklardan olması mümkünken olmayacak olanlardan kaçmak istiyorum. Ulaşmaya çalışamadigim sevdigim tüm düş kırıklıklarindan kaçmak istiyorum kacamadiklarimdan kaçmak istemediklerimden degistiremediklerimden kaçmak istiyorum sana giden yolların kapandığı tüm kapilardan uzaklaşmak istiyordu içim ...
kendi kalemimden dökülenler💁
Sabah sabah kalemimden dökülenler...
Sabahın en güzel zamanlarındayım şimdi ağaran günün yavaş yavaş içime doğuşuyla huzur buluyorum kendi içimde... Günahkârım ama var umudum. Sığınıyorum sabahın Rabbine!
Kalemimden Dökülenler
Ne çabuk unuttuk bulutlardan şekiller çıkarttığımız hayal dünyamızı
Güneşli günlerde balkonda mandallarla oynarken ne de çok mutluyduk
Büyümek istemiş miydik sahi yoksa hep çocuk kalmak mıydı hayalimiz
Biz karıncalara mezar yapan saf çocuklardık ne ara böyle kirlendik
Karanlık bizim için saklambaç oynamaktı çamur kir değil pasta yapmak için
❗Kendi kalemimden dökülenler...
Sabrı ektiğim topraklarımı suluyorum Sakinliğimle...
Susuyorum Sessizliğimin en derinliğiyle...
Saçmalık dolu kahkahalar geliyor ardından,
Veee seviyorum Samimiyetimin en sağlam Sonsuzluğun da!....
GECENİN EN SİYAHI...
Kalemimden Dökülenler
"Kadın şiir yazmaz şiir olur " dediler sonra
Kahkahayla hoş bir edayla güldü kadın
Düşündü derin derin
Sahi şiir olacak kadınları mı sevmişlerdi
Titrerken elleri kırık kalemiyle
Kırmızı dudaklarının arasında
Avuç icleri çürümüş gözleri kanlı
Ve en zor gelen de kendi elleriyle silerek gözyaşlarını
Yalnız ama boyun eğmeyecek kadar güçlü
Erkekleri utandıracak sevgilerini kaleme dökecek kadar da asillerdi
Şiir kokarken saçları yarım kalan cümleleri vardı belki
Avazı çıkana kadar bağırmak istedi sonra Kadın
Bir yudum suyu yutkunmaya çalışırken nefessiz sustu
Zira konuşsa Arş a yükselecekti haykırışları
Acaba dedi şiir olacak kadınlar ezilirken
Şiir yazacak adamlar neredeydiler?
Mehmet Kaya (Kendi Kalemimden)
Dokunsan fenerlere yitik başları ulu
Meskenden dökülenler denizin allı pulu..
*****
Huysuz gece müfteri ilan eder cesedi,
Yenilik eski rafta, eskilikse medeni...
*****
Uzaklardan gelenler artık kader düşkünü,
Ufukla raks edenler olmuş neşe küskünü...
******
Değmesin lüzumu yok beyazlık perdenindir...
Ferman terk edilenin, figan terk edenindir...
Kalemimden Dökülenler
İsmim sayıklanıyor dehliz sokaklarında.
Az buçuk ötendeyim Duymuyorsun aslında.
Henüz ağarlaşmış saç tellerim kanlı avuçlarında
Öldürdün beni farkında olmadan kendi silahınla
Şimdi kulaklar sağır
Vicdanlar vermekte hesabını o ağır mahkemede ama iş işten geçmekte keşkeler boşa çare bir kere yaktın canımı öldürdün ya gitti ben de giden bir daha ne sen ne de ben aynı sokaklarda ayak izimiz olur
Demiş ya bir şair aslında yeni tanışılan bir başkasının eskisi idi aynen öyle de şimdi var git başka kollarda can bulmak
Benden sana kalan bir parça EYVALLAH
Gizem Canver
Kalemimden Dökülenler
Plastik Maketten Dünya
Kırmızı plastik bir maketten dünya yaratırım kendime
Sakız rakıma;
Milaslı bilginleri
Meryem Ana heykelinin önünde yığın olmuş
asilzade karıncaları davet ederim
Çakıltaşı operası söyleriz
Aragon'u dinleriz
Efsunkar coğrafyamıza
Eğlence endüstrimize ağlarız emekçilerle
Lady Diana oturur naylondan
Kalemimden dökülenler...
...
Hey gidi insanlık neredesin !
Evet makinelerin insanları esir ettiği çağımızda üstat Necip Fazıl'ın kaleminden akan adaletle merhametin birbiriyle iç içe geçmiş insani değerler olduğunu bilsekte duymazlıktan gelenlerin vay haline diyor!
Öyle ya inandığımızla yaşadığımızın birbiriyle çelişmediği komşun açken tok yatılmaz diyen de, vaktiyle