İçsel Kıyamet (Kendi Şiirim)
Takvimlerden bir yaprak daha düşüyor.
Kasım geçip gitmiş, gelmiş Aralık.
Kalbim yine mahzun, üzgün, üşüyor.
Yüzümdeki mutluluk sahte, kiralık.
Gökyüzüne dalmışım,hava bulutsuz.
Mavinin lekesiz, tertemiz tonu.
İklimler bahardan uzak,umutsuz.
Bir türlü kendime gelmiyor konu.
Suratım suratsız çizilmez eşgal.
Aklımla uyuşmaz, kavgada mantık.
Ruhumda sürerken acı bir işgal.
Evvelden ezele durum karanlık.
Gölgesinde durduğum ağaç isyanda.
Dallar ezilmekte dert desen büyük.
Bende de hüzünsel bir hâl o anda.
Dedim ki ağaca; taşınmaz bu yük.
Velhasıl vaziyet iştah kapatır.
Tadından uzağım,neydi saadet.
Arasıra bir keyif ,uğrar aldatır.
Bir sela okunur,kopar kıyamet.
GELMEYEN İLHAM PERİSİ
Tak tak tak…
“Güzide! Güzide! Lütfen kapıyı açar mısın?” dedi Osman.
Gözleri yarım açık ve ayakta uyuyan bir halde kapıyı açtı Güzide. “Osman, ne oldu? Niye bu saatte kapıyı çalıyorsun?” diyerek kapıya yaslandı Güzide.
“Acil bir durum var. Sen Türk Dili Edebiyatı öğretmeni değil misin?” diye sordu Osman.
“Evet.” dedi Güzide.
“Ben şiir yazmak
Buda benim kendi siirim :) her eleştiriye açığım . :)
Adını görmem, sesini duymam gerekiyordu.
Yoktun.
Yokluğu tattirdin.
Varlığının büyüklüğü karşısında
Yokluğunun sancılı günlerini yasattin
Vardin
Herşeyin alalalede bir şekilde var olduğu gibiydin
Vardin
Yokluga da alisabilmem için
Her daim her gün vardin
Ben ne zaman kalbime taşı tanıştıracak olsam
Varlığının yokluğu ile vardın
Şimdi biz neyiz biliyor musun?
Akıp giden zamana göz kırpan yorgun yıldızlar gibiyiz.
Birbirine uzanamayan
boşlukta iki yalnız yıldız gibi
acı çekiyor ve kendimize gömülüyoruz.
Bir zaman sonra
batık bir aşktan geriye kalan iki enkaz olacağız yalnızca.
Kendi denizlerimizde,
sessiz sedasız boğulacağız
Ne kalacak bizden?
bir mektup, bir kart, birkaç satır ve benim şu kırık dökük şiirim.
Sessizce alacak yerini nesnelerin dünyasında.
Ne kalacak geriye savrulmuş günlerimizden,
Bizden diyorum, ikimizden
ne kalacak?
Murathan Mungan
Kendi Şiirim(Seviyorum Seni)
Seviyorum seni, bulutların yağmura aşkı gibi,
Seviyorum seni, çölde suyuna kavuşmuş bedevî gibi,
Seviyorum seni, dağların karına kavuşması gibi,
Seviyorum seni seviyorum seni.
Seviyorum seni,dikenin güle aşkı gibi,
Seviyorum seni, gökteki yıldızların aya aşkı gibi,
Seviyorum seni,caminin ezana aşkı gibi,
Seviyorum seni,mavinin gökyüzüne aşkı gibi,
Seviyorum seni seviyorum seni.
(Zeynep Sağıroğlu)
Şimdi biz neyiz biliyor musun?
Akıp giden zamana göz kırpan yorgun yıldızlar gibiyiz.
Birbirine uzanamayan
Boşlukta iki yalnız yıldız gibi
Acı çekiyor ve kendimize gömülüyoruz
Bir zaman sonra batık bir aşktan geriye kalan iki enkaz olacağız yalnızca
Kendi denizlerimizde sessiz sedasız boğulacağız
Ne kalacak bizden?
bir mektup, bir kart, birkaç satır ve benim su kırık dökük şiirim
Sessizce alacak yerini nesnelerin dünyasında
Ne kalacak geriye savrulmuş günlerimizden
Bizden diyorum, ikimizden
Ne kalacak?
Murathan Mungan / Yalnız Bir Opera