Aslında çoğu zaman inceleme yazmayan biri olarak Dostoyevski okuyunca ellerim duramadı. Bu yazıyı da aslında kendi içimi dökmek için yazıyorum diyebiliriz. Dostoyevski okuyunca insanın içi buruklaşıyor , hüzünleniyor. Karakterleri kendine dert ediniyor, çünkü o yazılan karakterlerin hepsinden birer parça kendisinde buluyor. Herkes Beyaz Geceler kitabın da ilk hikayeden etkileniyor daha çok. Kitabın da adını vermiş hikayeden. Fakat ben en çok son hikayeden yani Yufka Yürekli hikayesinden çok etkilendim. Hayatta çoğu zaman mutlu olamamış, azla yetinmeye alışmış, kendi halinde arkadaşıyla yaşayan , sevincini de üzüntüsünü de uçlarda yaşayan bir adam Vasya. Bir gün mutluluk kapısını çalıyor, aşkı buluyor. Tabi Vasya ne yapacağını şaşırıyor, böyle şeyler onun mütevazı hayatında çok büyük şeyler. Mutluluğu kaldıramıyor yani. Kendini mutlu olmaya değer görmüyor bile. Yaşadığı şeyi hak ettiğini düşünmüyor. Vaysa bu dünyada mutluluğu da , değer gör meyi de , sevilmeyi de sevmeyi de en çok sen hak ediyorsun.. Bil istedim.
