Keşke kahve tüm yorgunluğumuzu alabilse, çalan müzik içimizi coşkuyla doldursa, sebepsizce gülümsesek ve içimiz tekrar umutla dolsa...
Kaybetmemek için alttan aldığım insanlar oldu. Keşke kaybetseydim öyle insanları...
İstanbul'un fethi ile ilgili paylaşımları görünce aklıma hep o İtalyan mimarın sözleri geliyor:
"Türkler İstanbul'u 1453'te fethettiler ama hâlâ yerleşemediler..."
Gerçekten de tablo bu. Adam haklı yani. İzahı olmayan şeylern mizahı bir anlamda.
Otuz beş sene yaşadım orada, ne inşaatı bitti, ne kentleşmesi, ne nüfus artışının önüne geçilebildi, ne beton yığınına dönmesinin önüne...
Keşke bir asır önceki İstanbul'da yaşamış biri olarak doğup, bu çağ başlamadan çoktan ölüp gitseydim...
