Sistemin içindeki bozuk parça benim,ayak uyduramadım, düzelemeyeceğim açık, sökülüp atıldım.. çürüyorum bir yerde...Ayrıksı bir ota komşuyum yalnız ama diğerlerine benzemediği için dik, belki aykırı işe yaramaz yada herşeye deva ama keşfedilmemiş, ..Herkes herşey eksik yarım.. büyük bir parçam koparılmış ve sendeliyorum gibi belki sürünüyorum..parçamı arıyorum,o olmasa da yaşıyorum ama olursa daha iyi olacağımı hissediyorum,hayır voltranı oluşturmayacagız ama biz olacağız, öteki değil ..bazen tamamlandığımı sandığım ender anlar da oluyor,sonra mı? hiç ve aldanış..bir insan daha hangi yollarla ve ne kadar yaratıcı incitilir bilmiyorum,bir canlı ne kadar incinebilinirse o kadar incindim..Yoruldum bulutları kirpiklerimde taşımaktan diyor Şükrü abim kendisini her andığımda bu cümleyi haykırıyor içimde..Kirpiklerimizde güneş de açsın isterdim Şükrü abi..ve bitmedi biliyorum,evrene iyi mesajlar gönder demisti biri,evren beni takmıyor? kafasına göre takılıyor ve yahut yemiyor! anlaşılmamak yoruyor zannetmeler sanmıştımki'ler..ben mutlu olabilirsem bir gün ,dünyadaki herkesin mutlu olabileceğinin resmidir..keşke bir yaratıcı olsaydı ve ben sorabilseydim ona: Ne istiyorsun benden?
Sevgili Sami!
Mektubunu aldım. Hatrın için beş on dakika derin hayalle-rimi terk ederek karanlık bir çukura benzeyen bu âleme ayak bastım.
Ey Çocuk! Madem ki bu dünyanın bir tımarhane, insanların deli olduğuna inanıyorsun, öyleyse benim deliliğimi niçin garip-siyorsun. Herkes gibi bir deli olmamamdan kaynaklanıyor bu sa-nırım.
Evet azizim! Ben
Öyle hastalar var ki, babası ölmüş, annesi, en az yetmiş yaşında. Artık bırakın evladına bakmayı, kendine bile bakamayacak durumda.
Tek endişeleri bizden sonra ne olacak.
Evet maalesef çok acı bir gerçek.
Bir tanıdığım anne yetmiş üç yaşında, iki evladı da hasta. Biri kız, biri erkek. Anne şeker ve tansiyon hastası. Tek üzüntüsü; "ben
√ SAMİM-İ TAKDİM √
Olur olmaz hayallerin, muhakkak olur sanıldığı henüz o çocuk yaşlara dayanır olmaz olası gerçeklerle tanışlığım benim..
Saçları okşanan şımarık Okşan kadar pırıl pırıl iken döküldü ipek teli saçlarım!
Öpülerek pembeleşen yanakları ile yetişen ve bugüne kadar bir kez olsun ah çekmemiş olduğunu bildiğim şu bizim doğuştan sakar