Birine bilerek zarar verip onu üzüp ağlatmak kime yakışırdı? Kim bunu kabullenebilirdi? Hangi insan böyle bir hayvana dönüşebilirdi? Sorular tükenmek bilmiyor, cevaplarsa gelmiyordu.
"Dilin olması gerektiği yer, kapalı bir ağızın içidir."
Konuşmayan insan şayet uyumuyorsa, düşünür.Düşündüğü için susmaktadır. O yüzdendir ki, susmak işe yaramıyorsa zaman konuşma zamanıdır. Konuşmak da fayda etmiyorsa gitme zamanıdır...
Boşlukla yalnızlık arasında büyüyüp güçlenmem gerektiğini, yoksa farklı yenilgileri tadacağımı erken yaşlarda görmüştüm
Dayan ki asıl seni neyin beklediğini göresin. Bunlar sadece geçici kısa film kareleri. Tek fotoğraf gibi düşün, henüz albüm ortada değil. "Filmin sonunu bilmeden yorum yapmak yalnızca ahmakların işidir".
Yapman gerekeni en iyi şekilde ortaya koymazsan, gün gelir geçmişi baştan nasıl yaşayabilirsin sorusuna aradığın cevaplar içinde kaybolursun
Sevgiyi, anlayışı ve merhameti göstermek ne diye bu kadar zor ? Bizler neden bu kadar zayıfız? Niçin kendimizi hissettiğimiz şekilde ortaya koymuyor, başka birisi olmak için çabalıyoruz? Ne diye olduğumuzdan farklı bir ben ile ortalıktayız? Niye bunu yapmak konusunda kimse yorulmuyor ya da sesini duyuramıyor?