Haksızlıklar karşısında susan dilsiz şeytandır.” Diyen bir inancın mensubu olarak kendimizi sorgularken sorduğumuz sorulara verdiğimiz cevaplar bizim aynı zamanda ne kadar insan olduğumuzu da ortaya koyacaktır. Tolstoy "İnsan Neyle Yaşar " kitabıyla bildiğimiz fakat kimi zaman unuttuğumuz değerleri bize yeniden hatırlatıyor.
İnsanı insan yapan taşıdığı insani duygulardır. Vicdan, merhamet, ahlak, dürüstlük, sevmek, yaratılan her şeyi korumaktır.
İnsan bütün canlıların acısını çekiyorsa yaşıyor demektir. İnsan eğer kendisinden başka hiçbir şey düşünmüyor ise insanlıktan yoksundur. Kişi sadece kendisini düşünmemelidir. Her bireyin kendisine olduğu kadar yaşadığı sosyal ve doğal çevreye karşı da hem duyarlılığı hem de sorumluluğu olmalıdır; hatta bu duyarlılık ve sorumluluk onun sadece yaşadığı döneme bağlı değil kendisinden sonra yaşanacak olan dönemlere karşı da olmalıdır... Bir ağaç dikmeli örneğin, yemyeşil bir dünya bırakmak adına yarınlara...
"sevince kalbimizde
ümitler çiçeklenir.
kötülükler kaybolur
karanlığa gizlenir.
Çok sevmeli herkesi
sevgi ömrün neşesi,
dünyada en güzel şey
kalpte insan sevgisi
hayat sevince güzel,
sevince tatlı günler.
bir kuşu, kelebeği,
bir taşı sevin yeter
hayat sevince güzel,
sevince tatlı günler.
bir kuşu, kelebeği,
bir taşı sevin yeter"
Kitaplarla kalın, sevgiyle kalın, dostça kalın, hoşçakalın