kimim ben, neyim
hem güneş, hem gölgeyim
dalımda binbir çiçek
ama kendim çöldeyim..
Öyle ki hiç durmadan varlığımı sorguluyordum:
"Ben kimim?"
"Nereden geldim? Nereye gidiyorum?"
"Bu hayatın anlamı ne?"
"Gerçekten bu âlemin bir yaratıcısı var mı?"
Artık şüpheler ve çelişkiler rüzgârının önünde kurumuş bir yaprak gibi savruluyordum.
Tam pes ettiğim anda karşıma çıkmıştı, o esrarengiz adam...
Sanki efsunlu bir kalem, gözyaşıyla yoğrulmuş hayat hikâyemi yeniden yazıyordu.
Ne olmuslugumun arasında kayboldum karadeligin icindeymiscesine.
Nasil devam edicek boyle hic bı fikrim yok gunden gune eriyip gidiyorum kendimi ariyorum bulamıyorum nerdeyim neyin arasındayım ben kimim?
Ben kimim? Nereden geliyorum? Nereye gidiyorum? İnsanın bir varoluş amacı var mı? Yoksa kör tesadüflerin elinde bir oyuncak mıyım? Tek amacım türün devamlılığını sağlamak adına içgüdülerimin kontrolünde varlığımı mı sürdürmek?
"Ben kimim? Sen kimsin? Biz kimiz? Siz kimsiniz? Evren ne? Ne renkler? Ne canlılar? Ne tanrı? Bu dünyadaki amacım ne? Neden varım? Kafayı yemek üzereyim! Tanrım, çık göster artık kendini. Cevapla şu sorularımı."
H. K.
Kendim için kimim ben? Hissettiğim şeylerden biriyim sadece.
Yüreğim çaresizce, delik bir kova gibi boşalıyor. Düşünmek mi? Hissetmek mi? Net
olarak tanımlanmış bir şey söz konusu olduğunda nasıl da yoruluruz her şeyden!
Suskunlar ( Dizi )
''Hep sordum kendime. Kimim ben? Kim olursan ol, Bir kalbin varsa eğer, İçinde bir yerde sızlayıp duruyorsa vicdan, işte sen aslında yalnızca vicdanından geri kalansın..''
Ecevit ( Şerif )