Roland'ın geçmişine gitmek ve ilk ka-tet'i ile tanışmak gerçekten çok güzeldi. Ana hikayeden biraz kopar gibi oluyoruz ama bu kopma bile serinin akıbeti ve yol göstermesi açısından çok önemli. Çünkü Roland'ın karakterinin evrimi hakkında bize sayısız işaret vermektedir. Mejis'in o çalkantılı havasını sonuna kadar hissedip, Roland, Cuthbert ve Alain ile maceraları birbiri ardına kovalarken sayfalar öyle çabuk ilerledi ki, zamanın farkına varamadım. Peki Susan Delgado ve Roland Deschain'e ne demeli? Spoiler vermeden sanırım bir hikaye ancak bu kadar anlatılabiliyor. Ah Rhea, sana dair ise fazla bir şey söylemek istemiyorum. Kitabı okuyan herkes nasılsa sana yeterince bir şeyler söylüyordur. King'in serideki sağlam ilerleyişi devam ediyor.