Sayfalar akarken siz diyeceksiniz ki " kim ya hu bu kadın? ". Öylesine ince ve içten anlatmış ki Ersöz, yeri geliyor kendimizden bir şeyler bulup mutlu oluyoruz o kadında. Yeri geliyor deli gibi imreniyoruz yerinde olmak istiyoruz ! Herkesin, kalbinin bir köşesinde özenle koruduğu biri var ya iste tam da o bu anlatilanlarin sahibi. Dil öylesine ince, nazik ve betimlemeler öyle canlı ki. Bir iç döküş samimiyeti var sayfalarda.Yazar, aşka çok farklı açılardan bakarak, bir kadının iç dünyasını,dönemin toplumsal sıkıntılarını kusursuz bir sekilde dökmüş kelimelere.
"Çünkü ne kadar imkansız olduğu söylenirse söylensin, aşk, bir gün, bir yerde, sonsuz bir bütünleşme düşüdür . " (sy.107)
