Merhaba kitap sever dostlar bugün sizlere @gregorsamsat_fikretdagli 'nın yazmış olduğu bir şaheserle geldim. #yalnızlığınyansıması
#kitabınkonusu
Profesör Adem, eşi Şule'nin ölümü ve kızının Belçika'ya gitmesi ile yapayalnız kalmış bir ruh. İşini artık eskisi gibi severek yapmasa da devam eden yalnız bir adam.
İsa, memuriyet hayatına delilik raporu verildikten sonra son verilmiş, eşi bırakmış ve geri kalan hayatını sahilde kitap okuyarak devam eden yalnız bir adam.
Bu iki yalnız tesadüfen bir araya gelir ve birbirlerine iyi gelirler. Hatta beraber güzel bir tatile dahi çıkarlar.
İkisi de ölmek istemektedir. Birbirlerinden yardım isterler.
2 kurşun ve tek ölüm.
Bu tatilde neler yaşandı?
İsa ve Adem'i nasıl bir son bekliyordu?
Kısa ama öz, derin, düşündükçe derin anlamlar içeren ve inanılmaz bir ters köşe olduğunu ancak son sayfada anlayabileceğimiz harika bir okumaydı.
Bence mutlaka okumalı ve verilen mesajla kendimize büyük dersler çıkaracağımız bir kitap tavsiyesi bırakıyorum.
Kitapla ve sevgiyle kalın...
Yalnızlığın Yansıması 
Fikret Dağlı
' Ene-l Hak ' demiş Hallac-ı Mansur
Haktan gayrı değilim !
Doğruları söylüyor diye halkın aklını bulandırıyor olmuş,
Fırsat bulup Şirk koştu demişler ve 8 yıl hapis hayatı öyle başlamış.
Okuyun , okutun :))
Bazen yanlış yaparız , düşeriz , üzülürüz , çökmüş hissederiz , tüm bu zamanlar da bizi eleştiren yargılayan cümleler değil aksine duymaya ihtiyaç duyduğumuz tek bir cümle vardır ; İyi Gidiyorsun :) tüm yaşadıklarına , tüm olumsuzluklara rağmen ..
Hiçbirimiz mükemmel değiliz , olamayız da .Bazen saçmalamak , dönüp bakınca bu ben mıyım diye şaşırmak gayet doğal :)
İşte bu kitap tam olarak bu noktada elinizi tutuyor . Sizi gaza getiren , motivasyon arttıran bir eser değil farkındalık kazandıran , unuttuklarınızı hatırlatan , gözden kaçanı fark etmenizi sağlayan türden …
Kısa ve öz yazılar ama okuyunca muhtevası ağır , tefekkür yolculuğuna açık !
2020 yılında almışım kitabı neden bu kadar ertelediğimi bilmiyorum , demek ki onun da bir vakti varmış .
Her sayfasına not aldığım , uzun uzun cümlelerin altını çizdiğim ve tekrar okumak için baş ucuma yerleştirdiğim bir eser oldu . Okuyun , okutun 
Mehmet Dinç
Hayatımızdaki fazlalıklar, kafadaki bomboş birikmiş düşüncelere benzer. Sen aklında olduğunu fark etmezsin belki, ama bilincinde biryerlerde seni daima rahatsız eder. Fazlalıklardan arınmak terapi gibidir. Değer görmediğin yerden gitmek, boş kalabalıklardan soyutlanmak, az ve öz insanlarla, gerçekten sana değer veren insanlarla aynı çevrede bulunmak, kısa ve hakiki sohbetler, yeterli ve gerçek samimiyetler...
Kısacası, nasıl ki çevrenizde fazlalık gördüğünüz şeyleri çöpe atıyor ya da kaldırıyorsunuz, nasıl ki düşünce denizine düşüp ic aleminizde huzursuzluk ve rehafete düşüyorsunuz, bu insan fazlalığı da böyledir. Sizi strese sokar ve bir noktada ayıklamak, gerek görmediklerini çöpe atmak gerekir. Bu kalpsizlik vicdansızlık değil, bu özsaygıdır.
Mikro Öykü - Az olan çoktur
Fransız matematikçi ve mantıkçı Blaise Pascal'ın, 1657 yılında yazdığı bir mektubun sonunda "daha kısa yazacaktım ama yeteri kadar vaktim yoktu" dediği gibi, kısa ama etkili yazabilmek bazen uzun ve ayrıntılı yazmaktan çok daha fazla vakit ve çaba ister.
Bazen az olan çok olandan daha çoktur. Kimi zaman tarihi uzun uzun kitaplar değil, kısa ama etkili cümleler değiştirir. "Az ama öz" bizim kültürümüzden bir deyimdir; ki zaten belki de kimi zaman öz, geriye kalandan daha mühimdir.
Kendini karşındakinin yerine koymadan ölen insan mutlu sayılır mı?
Kötülüğe sessiz kalan insanın da iyi olduğundan söz edilemez. Kötülüğe sessiz kalmak sabır değil kötülüğe yardım etmektir. "Kaybedeceğini bilsen de adil olmalısın." Kısa vadede kaybettiğin her şey uzun vadede form değiştirmiş ve büyümüş şekilde sana dönecektir.
Kötülerin kazandığı zaferler seni etkilemesin. Zira onlar büyük kaybedenlerdir. Herhangi bir varlığa aşkla dokunamamış, âcizi sevmeyen, masumiyetten anlamayan insanın kazanmak gibi bir lüksü yoktur. Hiçbir zaman anı yaşayamazlar. Kafalarının içi başkalarının ayağını kaydırmakla ilgili planlarla doluyken, geçip giden ömre ait güzellikleri göremezler. Senin sahip olduğun az ama öz şey bile onları rahatsız eder. Beklentileri asla bitmez ve içlerinde büyüyen kara deliğe esir olurlar. Huzurları yoktur. Düşman kazandıklarını bildiklerinden etraflarına sürekli adam toplamakla meşgul olurlar. Yağmurdan sonra çıkan toprak kokusunu, çimenlerde süzülen bir kelebeği, yeni yavrulamış bir buzağıyı ya da güneş batarken oluşan kızıl gökleri bilmezler. Detaylarda saklı güzelliği görmeden ve bir kez olsun kendini karşındakinin yerine koymadan ölen insan mutlu sayılır mı?
