Kitaptan hiç alıntı yapmadım çünkü yazmaya gücüm yetmedi. Okurken bir çok yerde boğazımda kaldı yaşanılan olaylar, yaşanılan hayatlar...
Sessiz çığlıkları içimde hissettim. Her birinin tek tek çıkaramadığı o sesi ben bütün hücrelerimde duydum. Ben okurken o kadar zorlandım ki yaşayanlar tüm bu olanlara nasıl dayandı, nasıl oldu bütün bunlar aklım almadı. Durdum, derin nefesler aldım, yutkunamadım, gözlerim doldu, isyan ettim içimden.
İnsanların bu kadar kötü oluşu, pişkinlikleri, sapkınlıkları...
En yakınına, canından can olanlara yapılanlar...
Cümlelerim hep yarım kaldı farkındayım ama devamını getirmekte gerçekten zorlanıyorum aynı bunları yaşayanların çığlıkları gibi, çıkaramadıkları o ses gibi hep yarım...
Bu kitap içimde hep kanayan bir yara olarak kalacak. Ta ki bu kötülükleri yaşayanların çocuklukları, hayalleri, gelecekleri, umutları, hayatları onlara geri verilene kadar...
