Bir insanın itiraf etme cesareti olamayacağı ve işin ucunda bir tehlikenin olduğunu bile bile bir suçu nasıl işleyebileceğini hâlâ anlamış değilim. İşlenen suçtan ziyade , itiraf etme cesaretini bulamama korkusunu zavallıca buluyorum.
İnsanın ağrısı varsa , istediği kadar çığlık atabilirdi fakat her gün ve hatta neredeyse her saat yeni ve dehşet verici durumlar yaratırken , kendisi durmadan trajik bir komidede sağlığı yerindeymiş gibi yapmak zorundaydı.