Abafi Sözleri ve Alıntıları
Abafi sözleri ve alıntılarını, Abafi kitap alıntılarını, Abafi en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Her çağda, hayatının her alanında çeşitli geçici heveslerle hareket eden insanlar bulunur. Bu genellikle; onların durumları, eğitimleri ve tek başınalıkları ile ilgilidir. Fakat hayat bazen bizden, bu alışagelmiş yolların dışına çıkmamızı ister ki bu, zenginlik gibi başka sebeplerden de kaynaklanır. Örneğin, tuhaf ve zevksizce inşa edilmiş evlerin olduğu bir şehir bize gülünç gelebilir fakat bu türden yapılardan bazıları, şekli ve yansıttığı ruh itibarı ile içimizde bir güvenlik hissini ortaya çıkarır ki böyle evleri elbette nahoş görmeyiz. Bahsettiğim konut da böyleydi.
Oliver, okullarını farklı derecelerle bitirmişti. Kötü arkadaşlıkları oldu ve çeşitli hatalar yaptı. İyi bir çocuk olabilirdi, belki de akranları arasında en iyisi olabilirdi fakat umursamaz hayatı, ihtirasları ve sıkça yaptığı çapkınlıkları, yüzünün şeklini bile değiştirmişti. Uzun ve zayıftı; asabi ve güçlüydü ki bu onu korkunç gösteriyordu, daha iyi bir hayatı olsaydı kim bilir ne kadar güçlü olabilirdi.
“Kaybeden ve kazanan iki taraf, birbirlerini değiştirir.”
Polyb
“Bu dünya yalan, namert ve hain! Kim daha iyi olmak istiyorsa o bir aptaldır! Şarap dedim, şarap!”
Kendisini dünyevi hayattan kopmuş, cennetin aralanan kapısından içeriye doğru bakıyormuş gibi hissetti. Şimdiye kadar hiç bilmediği bir hazzın kendisine doğru koşarak geldiğini duyumsadı. Bunca zaman hayal gücünde şüpheyle canlananı, sevgiyle biriktirileni, prensesin yabancı fakat pek tanıdık yüzünde buldu. Daha önce hiç hayran olamadığı, hiç sevemediği hatta saygı bile duyamadığı ancak ruhunun birlikte eriyip kaynaştığı ve onu kendi içinden çekip çıkararak kendisiyle beraber bilinmeyen bir varoluş ve yaşam biçimine perçinleyen hayali bir suret, bir tasvir, tapılası bir yüzdü bu. Belki de bir saplantı, bir sanrı..Orada durduğu saniyeler böyle geçti. Kelimelerin yaşamadığı bir dünyada, Abafi bedeninden kopup yükselmişti ve bilinmeyen bir hayata bakıyordu.
Bu yol, şirin virajlar içinde Maros Nehri yakın- larında bir yoldu. Transilvanya'nın en güzel nehriyle sulanmış, devasa dağlarla çevrili bu geniş vadi; çevresinde üzüm bağları, sık ormanları ve bazen yeşil çimenli tarlaları ya da altın buğday başaklarıyla sarı ya da siyah renkte görünen verimli arazilerle kaplıydı. Ferah ve bereketli topraklar buradan geçen tüm gezginlere mutluluk ve huzur verirdi. Tepede ya da vadinin platosunda köyler görmek de mümkündü. Bu köylerde yaşayan toprak ağalarının yükselen bağ evlerini çevreleyen köknar ağaçları, huzurun ve dinginliğin hissini üflerdi.
Kalbinde, faydasız beklemelerin çaresiz hissi vardı.
"Kanın kaynıyorsa onu soğut çünkü sakinliğin gücü, gerçek güçtür."
yüce ve temiz bir ruh
"Ah kafam ah!" diye hayıflandı önce. "Meğer ben ne güçsüz bir kadınmışım! Oysa her türlü zayıflığa uzağım sanmıştım! Meğer Oliver'den hoşlanmışım; onun için endişelenmişim. Peki, bunca sevgiyi bakir kalbinde sessizce tutabilen bu kızcağızın masumiyetine karşı içimde büyüyen bu kıskançlık, bu asabiyet niyedir! Yakıştı mı bana? Zavallı delirmemiş olsaydı, tek kelime etmeden saklamaya yine devam ederdi! O hålde onu kıskanmaya hakkım var mı? Oliver'in kalbinde miyim acaba? Of! Kendini kandırma kibirli kadın! Onu sana getiren duygunun adı aşk değil, cennetten çıkma bir ihtiras hiç değil! Sadece saygı! lyi ama ondan hoşlanmışım! Hoşlanmışım!" diyerek, kendi ruhunda bir kavgaya tutuşuverdi Margit.
“Türkler, onlara ödemesini yapar ve onları sakin tutarsak dost olurlar. Fakat onlar sakinleştiği zaman Almanlar öfkeleniyor. Almanlara katılırsak bu sefer Türkleri karşımıza alırız ve Marko Deli sınırları tutamazsa, tüm ülke düşman ordularıyla dolar. Bunun üzerine ne kadar düşünürsem düşüneyim, er ya da geç yönetimi bırakacağım ve ülkemi Türk boyunduruğuna bırakmaktansa bir Hristiyan prensin başta olmasını tercih ederim."