Küçük yaşımdan beri, çeşitli girişimlere karşı boş verici olduğum kadar, beni ilgilendiren herhangi bir şey karşısında, her şeyi unutacak kadar ısrarla üzerine düşen bir insanım..
Bu gibi bir hayatın samimi çevresine dahil olduğunu sanıp da, onun labirentinde dolaşmak; hissedilen acının kaynağını görüp, kalbine yaklaşmak için gereken yolu bulamamak, ne büyük bir acı Tanrım!..
Bir insan hemcinsine hitaben bu tarzda bütün ömründe ancak bir defa konuşabilir.Bir kez sustuktan sonra aynı tonu yakalamak zordur.Tıpkı efsanelerdeki kuğu kuşunun, sesini öleceği dakikada, şarkıya dönüştürmesi, sonra can vermesi gibi..