Kadir Savun'u ölmeden iki gün önce ziyaret etmiştim. Her zamanki gibi neşeli, sımsıcaktı; insanın içini aydınlatan o kocaman gülümsemesi bir tuhaftı. Anlamıştı. İri, erkek elleriyle ellerimi tuttu. Kocaman, kara gözleriyle dünyaya yiğitçe bakıyordu. Sesi cesurdu. “Şu filmlerde öle öle, ölmenin de tadını kaçırmışız be kardeşim,” dedi.
Sayfa 73 - Kabalcı Yayınevi