Afel
Nusret KosovaAfel Gönderileri
Afel kitaplarını, Afel sözleri ve alıntılarını, Afel yazarlarını, Afel yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Gülmek soytarıların, öldürmek büyük adamların işi olmuş yüzyıllardır. Çok gülen çok ağlar illaki diye diye, kendi kaderimize düşman edilmişiz resmen.
Nusret Kosova
Sayfa 146 - Flora kitapKitabı okudu
Kelimeler ne çok şey anlatıyor gerçekten de duymak isteyen insana.
Nusret Kosova
Sayfa 137Kitabı okudu
Niye bana her şeyden evvel utanmayı öğrettilerse sahi?
Flora kitapKitabı okudu
Hayatta her şey olur da insan çocuk olamaz sadece, küçükken büyük olursun da büyükken küçük olabilmek imkânsızdır işte.
Flora kitapKitabı okudu
Bir yere gidiyorsun sana tarihini anlatıyor o yöreden birisi giriyor lafa efendim işte şöyle oldu, böyle saldırdılar böyle kurtuldu. Sanki her şey Kurtuluş Savaşı'nda başlamış gibi öncesi yokmuş gibi.. Tarih böyle yazılır mı, insan tarihe sınır koyabilir mi? Ben bundan evvelini tanımam diyebilir mi? Bunu diyenin tarihi olamaz.
Kelimelerin anlatamayacağı şeyler olabilir fakat sessizliğin anlatamayacağı hiçbir şey yoktur hayatta.
Gülmek soytarıların, öldürmek büyük adamların işi olmuş yüzyıllardır. Çok gülen çok ağlar illaki diye diye, kendi kaderimize düşman edilmişiz resmen.
Sayfa 146 - Flora KitapKitabı okudu
Kelimeler ne çok şey anlatıyor gerçekten de duymak isteyen insana.
Sayfa 137 - Flora KitapKitabı okudu
Çocukken hep mutlu değil miydi zaten herkes? Değildi tabii... Bu topraklarda büyük küçük diye ayrılmaz insanlar kimliğine göre ayrılırla, koskoca adamla yeni yürüyen bebeğe kimliği farklı diye aynı muamele yapılır. Hoşgörü, merhamet, saygı diye anlatılan her şey turisttir bu topraklarda, kendi canından cana kin nefret öfke vardır her daim. Ölüm vardır beşikteki bebeğe, dar ağaçları vardır incecik fidanlara, hain pusular vardır analarının kuzuları Mehmetçiklere... Çocukluğunu yaşamış çocuklar şanslıdır bu topraklarda, doğduğun yer yüzünden bir ömür fişlenirsin bu topraklarda, doğduğun yer yüzünden ölüme mahkum edilirsin acımasız akıllarca...
Sayfa 114 - Flora KitapKitabı okudu
Bu coğrafyada adet, birine öldüğünde sahip çıkmaktır ne de olsa.
Sayfa 61 - Flora KitapKitabı okudu
Biz ne zaman ayırır olduk insanları zengin fakir diye? Çok mu zenginiz de bilmez olduk garibanın halini? Ya da çok mu fakiriz de paylaşamıyoruz ekmeğimizi? Zengin olmadık hiç ama vicdanımızla yaşadık bu topraklarda, vicdanımızın hoşgörümüzün zenginliğiyle hüküm sürülmedi mi tüm kıtalarda zamanında? (...) Kimsesiz olmak senin soyundan ya da kanından geleni bulamamak mı sadece? Yoksa etrafındakilerden kuramaz mısın aile, olamaz mısın arkadaş?
Sayfa 35 - Flora KitapKitabı okudu
Zaten insan nefretine hep bir ortak bulmak istemez mi? Nefret nefretten beslenir, minicik kar topunun çığ olması gibi bir şeydir bu şeytani his.
Sayfa 34 - Flora KitapKitabı okudu
Diğer tarafta yaptığın hataların günahların bedelini ödersin de bu dünyada niye başkalarının işlediği günahların bedelini ödersin hiç anlamam. (...) Öbür tarafa gitmeden cehennem etmişiz dünyayı kendimize, cennete girmek için yarışıyor bazıları bir de! Tezat değil resmen ruh mezatı.
Sayfa 19 - Flora KitapKitabı okudu
Normal olanın anormal gibi algılandığı zamanlardan geçiyoruz, olması gereken olurken bizler bunu sanki mucizeymiş gibi görüyoruz. (...) hep bir kavgadaymışız gibi yaratılan algı yüzünden nefretle yürüyoruz her yere. Bir şeyler anlatmak için değil bir şeyler kabul ettirmek için konuşuyoruz karşımızdakilerle. Kapını çalana kadar tüm haksızlıklara kör taklidi yapmakla en büyük oyunculuk ödüllerine adayız ülkece artık.
Sayfa 16 - Flora KitapKitabı okudu