Aforizmalar (Lev Tolstoy)
Lev TolstoyAforizmalar (Lev Tolstoy) Gönderileri
Aforizmalar (Lev Tolstoy) kitaplarını, Aforizmalar (Lev Tolstoy) sözleri ve alıntılarını, Aforizmalar (Lev Tolstoy) yazarlarını, Aforizmalar (Lev Tolstoy) yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bazen hep olduğum yerde kalmak istiyorum. Keşke hiç gün doğmasa, keşke duygularım hiç değişmese.
Her şey ölümle son bulur, her şey. Ne kahpe bir şeydir şu ölüm!
Benim en büyük günahım şüphedir. Her zaman her şeyden şüphe duyarım.
Gerçeği söylemek çok zordur ve ne yazık ki çok az genç insan bunu başarabilir.
Savaşı öven insanları savaşın tam içine, en ön cepheye; saldırının, şiddetinin tam ortasına yollayın.
Mutluluk bir şeylerin dış görünüşüne değil, bizim onları nasıl gördüğümüze bağlıdır.
Herkes dünyayı değiştirmekten söz eder, fakat kimse kendini değiştirmeyi düşünmez.
Kadın, erkeği kılıçsız zapt eder ve ipsiz bağlar.
Güzel Tespit
Beni tanıdığını sandı. Oysa beni tanıyan herhangi bir kimsenin tanıdığı kadar az tanıyor beni o da. Ben bile tanımıyorum ki kendimi. Fransızların dediği gibi, 'Nelerden zevk aldığımı biliyorum yalnızca.'
'Acılar büyük talihsizliklerdir' derler. Fakat şu dakika bana hapse girmeden önce olduğun kişiye geri dönmek ister miydin diye sorsanız, cevabım 'bin kere hapis yatmayı tercih ederim' olur. Ait olduğumuz yerden koparıldığımızda her şeyin bittiğini düşünürüz, ama asıl bunlardır bizleri yeni ve güzel şeylere götüren.
Her şeyi mükemmel yapmaya çalışırken mi kaçırdım acaba hayatı?
Bizde aydın diye anılanların çoğu
En büyük problemleri çözebilen çok zeki insanların bile bazen en basit, en açık gerçeği kabullenemezler. Hele bu gerçek, yaptıkları birkaç hatayı itirafa zorluyorsa onları ya da hayatlarına özenle ilmek ilmek dokudukları görüşlerin yanlış olduğunu gösteriyorsa; gözleri kör kulakları sağır kesilir.
Kötü olana karşı gelmek için şiddete ihtiyaç duyduğumuzu kabul etmek, insanların en sevdiği kötü alışkanlıklarını; intikamlarını, açgözlülüklerini, kıskançlıklarını, hırslarını, kibirlerini, korkaklıklarını ve kinlerini haklı çıkarmaktan başka bir şey değildir.
Konstantin Levin doğanın güzelliği hakkında bir şeyler duymaktan ve konuşmaktan nefret ediyordu. Ona göre sözcükler gördüğü şeyin güzelliğini alıp götürmekten başka bir işe yaramıyordu.
Körlük
'Millet ölüyor' diye düşündü, 'çocuklar beslenemedikleri için ölüyorlar. Kadınlar ölesiye çalışıyorlar. Herkes, hele yaşlılar doğru dürüst beslenemiyorlar. Böylece de millet, korkunçluğunu kavrayamadığı bir duruma doğru adım adım ilerliyor; bundan şikayetçi de değil üstelik. Biz de sonunda bu hali olağan bir şeymiş gibi karşılıyoruz.