“Ne büyük acılar çekmişti. Tüm bunların nasıl başladığını hatırlamaya çalıştı ama hayatı sanki her zaman böyleymiş gibi görünüyordu. Başlangıcı yoktu.”
Cesare'a göre birinin mallarını, servetini hatta hayatını almak onun özgür iradesini elinden almaktan çok daha küçük bir suçtu. Çünkü o olmadan yalnızca kendi ihtiyaçlarının bir kuklası, bir başka adamın kamçısına teslim olmuş bir hayvandı.
Ama insanların akılları ve yürekleri hercaiydi, başka zorluklar da çıkabilirdi. Eğer bir adam ruhunu bir şeytana satabiliyorsa, bir diğerine satamaz mıydı?