Hep itiraf etmiştim. Ben yalnız kalınca bir işe yaramam. Bir şeyleri, birini mutlaka sevmeliyim ben. Yoksa kendimi bir mısır tarlasında, hasattan sonra unutulmuş delik bir çanak gibi bomboş ve bir hiç hissederim.
Önceleri, onur için yaşıyordum. Bugün, yaşamak için yaşıyorum. Eskiden hayatın bence hiçbir değeri yoktu, bugün çok değeri var. O zamanlar, hayatın bunca değerli olabileceğini bilemiyordum.