Aklın İşlevi
Alfred N. WhiteheadAklın İşlevi Sözleri ve Alıntıları
Aklın İşlevi sözleri ve alıntılarını, Aklın İşlevi kitap alıntılarını, Aklın İşlevi en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Akıl olguda değil, imgelemde gerçekleştirilen bir ereğe erişme itkisini yönlendiren ve eleştiren bir deneyim faktörüdür.
İnsanlığın başına gelen en büyük felaketlerden bazıları iyi bir metodolojiye sahip olanların dar kafalılığından kaynaklanmıştır.
Hayvanların özel işlevleri bile çevreyi değiştiren faaliyetlerdir. En basit canlılar besinlerinin yüzerek içlerine girmesini bekler. Daha karmaşık canlılar ise besinlerini kovalar, yakalar ve çiğnerler. Bunu yaparken çevreyi kendi amaçları doğrultusunda dönüştürürler... Daha yüksek yaşam formları kendi çevrelerini etkin olarak değiştirirler. İnsanın durumunda ise, çevreye yönelik bu etkin saldırı onun varoluşunun en öne çıkan olgusudur.
- " (...) Akıl, anarşik arzunun kaba kuvvetini medenileştirir..."
- " (...) Bir medeniyeti anlamak onun sınırlarını anlamaktır..."
- " (...) Her otoritenin temeli, vakıanın düşünceye üstünlüğüdür..."
Sayfa 28 - 35-56 Norgunk Yayıncılık
Aslında yaşam sanatı ilkin hayatta olmak, ikinci olarak tatmin edici bir şekilde hayatta olmak, üçüncü olarak da tatmini arttırmaktır.
In scientific investigations the question, True or False?, is usually irrelevant. The important question is, In what circumstances is this formula true, and in what circumstancesis it false?
Many scientist has patiently designed experiments for the purpose of substantiating his belief that animal operations are motivated by no purposes. Itis vehemently denied.
He has perhaps spent his spare time in writing articles to prove that human beings are as other animals so that "purpose" is a category irrelevant for the explanation of their bodily activities, his own activities included. Scientists animated by the purpose of proving that they are purposeless constitute an interesting subject for study.
We have thus some knowledge, in a form specialized to the special aptitudes of human beings, we have some knowledge of that counter-tendency which converts the decay of one order into the birth of its successor.
However long the periods of time may have been, there must have been a beginning of the mere waste, and there must be an end to it. From nothing, there can come nothing.
The birth of a methodology is in its essence the discovery of a dodge to live.In its prime it satisfies the immediate conditions for the good life. But the good life is unstable: the law of fatigue is inexorable.When any methodology of life has exhausted the novelties within its scope and played upon them up to the incoming of fatigue, one final decision determines the fate of a species. It can stabilize itself, and relapse so as to live; or it can shake itself free, and enter upon the adventure of living better.