Aklın Senfonisi
Yunus Emre EroğluSözler ve Alıntılar
Annem öldü benim. Annemle birlikte çocukluğum, annemle birlikte gençliğim, annemle birlikte bugünüm de öldü benim.
Sayfa 157Kitabı okudu
Olağana alışamamışken, olağandışını tercih edemem.
Sayfa 24Kitabı okudu
Sokaklarda görüyorum bazen. Anneleri hayatta iken tadını, kokusunu almak yerine azarlayan gençleri. Anlamıyorum! Şefkatin en tarifsizini, sevginin en doyumsuzunu, huzurun en soluksuzunu bir anneden başka kimde bulabilir insan? Hiç anneleri ölmediği için mi tüm bu nankörlükler?
Sayfa 35Kitabı okudu
Yaşadığım ev, öldüğüm evdi aslında!
Sayfa 216Kitabı okudu
Bir romanda sırası gelen sayfaları okumadan geçmek gibiydi hayatı.
Sayfa 69Kitabı okudu
Şehadet kutsaldı ancak ölüm için henüz erkendi.
Sayfa 183Kitabı okudu
Kaybettiklerimi bir terazinin kefesine koysam, ruhumun ıstırabını kefaret sayar da yitenleri geri verirler miydi bana?
Sayfa 127Kitabı okudu