Alçakgönüllü Bir Öneri
Jonathan SwiftEn Eski Alçakgönüllü Bir Öneri Gönderileri
En Eski Alçakgönüllü Bir Öneri kitaplarını, en eski Alçakgönüllü Bir Öneri sözleri ve alıntılarını, en eski Alçakgönüllü Bir Öneri yazarlarını, en eski Alçakgönüllü Bir Öneri yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bilgi olmadan nükte ve zekâ, salt kremadan ibaret olduğundan, bir gecede toplanabildiği gibi, hünerli bir elin tek darbesiyle köpüğe, boş sözlere dönüştürülüp dağıtılabilir; krema ortadan kalktığında altından çıkanlar da domuzlara atılmaktan başka bir işe yaramayacaktır.
Aslına bakacak olursak, insanların yoksunluk çekmedikleri zamanlarda ayaklandıkları pek nadirdir; istilaların yönü genellikle kuzeyden güneye, başka deyişle yoksulluktan bolluğa doğru çizilmiştir. Tartışmaların en eski ve doğal temellerini, arzu ve hırs oluşturagelmiştir; gururun kardeşleri ya da aynı gövdeye bağlı dalları olarak görülebilecek olsa da, bunlar hiç kuşkusuz yoksunlukla bağıntılı meselelerdir.
Her şey kaçınılmaz bir savaşa doğru hızla ilerlerken, kraliyet kütüphanesinde kendisine ayrılan genişçe yere sık sık gidip gelen Kader tanrıçası, doğruca Jüpiter'in yanına uçup her zaman doğruyu söyleyen tek tanrıça olduğundan, aşağıdaki iki grup arasında geçenlerin doğru ve aslına sadık öyküsünü ona anlattı.
Kuşkusuz insan bir Süpürge Sopasıdır! Doğa onu dünyaya güçlü ve sağlıklı bir halde göndermişti, serpilip gelişmeye açıktı, kafasının üstünde kendi saçları vardı, uslamlama yetisine sahip bir sebzeye uygundu bütün bunlar. Sonra ölçüsüzlüğün baltası yemyeşil dallarını kesip attı, onu kupkuru, çıplak bir kütüğe çevirdi, böylece insan da bu eksikliğini boş yere sanat yoluyla kapatmaya çalıştı: Başına bir peruk takarak kafasının doğal ürünü olmaktan çok uzak olan (pudrayla kaplı) saçlarıyla gururlanmaya başladı. Oysa bizim süpürge sopası çıkıp da, aslında kendine bile ait olmayan, tozla kaplı püskülleriyle övünmeye kalkışsa, en güzel hanımın yatak odasını süpürmekte kullanılan çok zarif bir süpürge bile olsa onu küçümser, kendini beğenmişliğiyle alay ederiz.
Mükemmelliğimizi ve başkalarının hatalarını vurgulamaktan hiç sıkılmayan, yan tutar yargıçlarız biz!
Şimdi karşıma geçip ama bir süpürge sopası dik değil, baş aşağı duran bir ağaç simgesidir, diyebilirsiniz pekâlâ. Peki, insan da baş aşağı duran bir varlık değil midir? Hayvanlarla paylaştığı daha aşağılık özellikleri daima kafasını işgal ederken, topukları yerine aklı yerlerde sürünür! Gene de insan, düştüğü onca hataya karşın, evreni düzeltmeye, yanlışları doğru kılmaya soyunur, acıları yeryüzünden silip yok edeceğini iddia eder; burnunu sokmadığı köşe bırakmaz; nerede gizli saklı kalmış bir yozlaşma varsa, herkes paylaşsın diye, onu tutar gün ışığına çıkarır; tertemiz yerlerde tozları ayağa kaldırır; temizliyormuş gibi yaptığı kirlere bulanır durur; son günlerini kadınlara, hem de genellikle en layık olmayanlarına köle olarak geçirir; sonunda da kardeşi olan çalı süpürgesi gibi ya kapının dışına konur ya da başkalarını ısıtan alevleri beslemek üzere ateşe atılır.
Bence yerlilerin diniyle bizim dinimiz arasındaki fark şundan öteye pek geçmiyor: Onlar daha çok korkuları nedeniyle, bizlerse daha çok arzularımız nedeniyle dizlerimizin üstüne çöküp Tanrı'ya yakarıyoruz; ...
Öyle güçlü bir dini inancımız var ki, ancak yüreklerimizi nefretle doldurmamıza yetiyor, birbirimizi sevmemize değil.
Savaşlar, anlaşmalar, hizipler gibi geçmiş şeyler üzerine düşünün. Bu tür konulara o denli az ilgi duyuyoruz ki, insanların bu gibi gelip geçici şeylerle nasıl bu denli meşgul olabildiklerini, bunlar üzerine ne denli çok kafa yorabildiklerini görünce şaşıp kalıyoruz. Ama bir de bugüne bakın, o da geçici değil mi? Gene de bugünle meşgul olanları görünce hiç de şaşıp kalmıyoruz.
Uyarıları dinlemeye bile bu denli direnirlerken insanların önerilere kulak vermesini nasıl bekleyebiliriz?
Bir şeyi arzuladığımızda ya da onun peşinden koştuğumuzda, zihinlerimiz o şeyin yalnızca iyi yönleri ya da özellikleri üzerine odaklanır; onu elde ettiğimizdeyse
yalnızca kötü yönleri ya da özelliklerine.