Büyük bir şairimizin ilk şiirlerinden birini atfen söyleyecek olursam, yıllarca içimi acıtan bu zalim sağanağın dinmesini, uktenin kaybolmasını beklememe karşın, o şehirdeki umut maalesef benden hep kaçtı: ne ışığa döndü yaprak, ne üzümler kızardı, ne de yolumu kapayan eksibe dağıldı... Kısacası hep dertli, hep mahsun biri oldum; cismanî ve ruhanî ölümlerle sarsılıp neredeyse çocukluğumdan itibaren hemen her günümü matem gibi yaşadım.