Alev Püskürtenler

(...) .....Babası ona, "Yaşın ilerledikçe yaşıtın olan kadınlara tahammülüm azalır," demişti.Sandro, "Yani senin tahammülün," demişti. Babası, "Evet benim," diye karşılık vermişti."Doğru.Ve bunu, ben zamandan kurtulurken kadınların kurtulmasına bağlamıştır.Ama sebep aslında bu değil.Sebep benim büyümemem.Birçok erkek böyledir.Büyüdüğünde sen de o erkeklerden olacaksın, Sandro, dediğimi anlarsın.Kendine tahammül edebilmek için gençleşirsin." .....Meselenin gelip dayandığı yer burasıydı. Babası haklıydı.Nereye kadar dayanabilirdin kendine? (...)

Sayfa 472 - CanKitabı okudu

DaDa

"(...)İnsanların kafası ya erken aydınlanıyordu, ya da geç.Kendileriyle olan buluşmalarını hep kaçırıyorlardı.Sandro'nun tutturabildiği tek buluşma Ronnie'yle olandı ve bunu da görür görmez anlamıştı.Zamanın içinde bir bağ olan arkadaşlıklarını başından itibaren gözetip sürdürmüştü.Zamanın içinde; hayal aleminde veya geriye dönüp bakıldığında değil.Ama aslında bu onun çabasıyla olan bir şey değildi; aşkta olduğu gibi, talih eseriydi.Şanstı. Birbirlerini gördüklerinde neye baktıklarını ikisi de anlamıştı. O ve Ronnie birbirlerinin aynadaki yansıması gibiydiler, yani tersi.Buruk bir mesafeden aşk.Rekabet.Bildiğimiz aşktan daha uzun dayanacağını adı gibi biliyordu(...)"

Sayfa 464 - CanKitabı okudu

Reklam

DaDa

"(...)İnsanlar kendilerine, taşlarla olmasa bile, bir şekilde ağırlık yapıyordu; Sandro bunu biliyordu. ......Bir filmle, bir aşıkla.Arkadaşlarla.Karmaşık durumlarla.Bir miktar başarıyla.Yeterince sık vites değiştirilebildiği sürece bunlar düzgün destekler sayılırdı.Ve sanatla tabii.Sanatla uğraşmak gerçekten de bir ruh meselesi,onu kaybetmeme meselesiydi.Dünyayı mesken tutmanın bir yoluydu.Dünyada çözülüp dağılmamanın bir yolu(...)'

Sayfa 462 - CanKitabı okudu

DaDa

"(...)Doğal erdemlere kimin sahip olduğunun bir önemi var mıydı? Hayır. İnsanlar iyi ve kötü vasıfların bir toplamıydı ve bunları ayıkladığını iddia etmek insanın karmaşıklığı da bir hakaretti. Fakat Sandro, bir yandan da anlıyordu ki, insanlar kendi çelişkilerine göz yumarken başkalarınkine pek tahammül edemiyorlardı.Kendinize karşı kuşkulu olmanızda, bir melek olmadığınızı bilmenizde bir sakınca yoktu ama başkaları derli toplu bir şekilde iyiye ve kötüye ayrılmazsa olmuyordu(...)"

Sayfa 454 - CanKitabı okudu

DaDa

3yıl

(...) ........Birbirimizi nasıl bulacağız? Dev meydana insanlar doluştukça kafamda tekrar ediyordu.Sorudaki çoğul ifade: dünyanın gür sazlıklarında yitik insanlar.İnsanlar içinde yitik insanlar - çünkü başka bir şey yoktu.Dünyayı yapan insanlardı ve bu durum iki kişinin birbirini bulma ihtimalini daha da uzaklaştırıyordu.Katıksız bir talih ve kaçırılmış bağlantılarla bir aşık bulmak gibi.Hatta aşık bulmanın kendisi. (...)

Sayfa 355 - CanKitabı okudu

DaDa

3yıl

(...) Gerçi bunlara Newyork'dan alışkındım ama San Lorenzo'dakilerin hepsi ya ısrarcı ve öfkeli mesajlar içeriyor, ya da binaların dışı birer hapishane duvarıymış gibi ruhsuz bir marazı yansıtıyordu. ''Bizi hapsediyorlar ve buna özgürlük diyorlar.'' ''Beni yakalayamazlar.Kimsenin beni bulamayacağı Satürn'e taşınıyorum.'' ''Boku da eşyaya çevirdikleri gün, yoksullar götsüz doğacak.'' Altta kaba bir göt resmi ve, ''Ne istiyorsunuz?'' '' Her şeyi.'' (...)

Sayfa 349 - CanKitabı okudu