Algernon'a Çiçekler
Daniel KeyesAlgernon'a Çiçekler Gönderileri
Algernon'a Çiçekler kitaplarını, Algernon'a Çiçekler sözleri ve alıntılarını, Algernon'a Çiçekler yazarlarını, Algernon'a Çiçekler yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Ben geçmişle ilgili hiçbir şeyi hatırlamak istemiyorum."
Geçmişin gölgeleri beni bacaklarımdan yakalamış, aşağıya doğru çekiyor. Bağırmak için ağzımı açıyorum, ama sesim çıkmıyor. Ellerim titriyor, üşüyorum ve kulaklarımda uzaklardan gelen bir uğultu var.
Bu sahne keşke bir fotoğraf olsaydı da paramparça edip onun yüzüne fırlatabilseydim.
"...bu sevgisiz kalmış insanlığın içinde senin de olduğunu biliyorum..."
Norma bizim bahçemizde bir çiçek gibi açtığında, ben yabani bir ot olmuştum. Sadece kimsenin beni görmediği köşelerde ve karanlık yerlerde yaşamama izin verilecekti.
Ayağa kalkıp herkese onun ne kadar aptal biri olduğunu göstermek ve ona “Ben bir insanım, bir bireyim – benim de annem ve babam, anılarım ve bir geçmişim var – ve siz beni bir sedyenin üzerinde o ameliyathaneye götürmeden önce de ben bir insandım!” diye bağırmak istedim.
Sonra, özetin bir noktasında, korktuğum şeyi söyledi: “Beekman Üniversitesinde bu proje üzerinde çalışmış olan bizler, doğanın bir hatası olarak dünyaya gelen birisini alıp, geliştirdiğimiz yeni tekniklerle onu üstün bir insan haline getirip yeniden yarattığımızı bilmenin mutluluğunu yaşıyoruz.
Hayat dediğin şey nedir ki? Labirentlerden oluşan bir kutu...
Buraya bilimsel bir sunumun bir parçası olmak için gelmiştim ve bu şekilde sergilenmeyi de bekliyordum, ama herkes benden bilim dünyasına sundukları yeni yaratılmış bir şeymişim gibi bahsediyordu. Bu odadaki hiç kimse beni bir birey – bir insan olarak görmüyordu. Fareyle benim adımı sürekli olarak “Charlie ve Algernon” ve “Algernon ve Charlie” diye yan yana kullanıyorlardı, bu da onların bizi laboratuvarın dışında hayatı olmayan bir çift deney hayvanı olarak gördüklerini açıkça belli ediyordu. Ama öfkem bir yana, bir şeylerin ters gittiğini düşünmeden de edemiyordum.
O yüzden, kaderimin bir zamanlar düşündüğüm gibi olmayan ve tüm yanıtları bilmeyen o adamların elinde olduğunu düşünmek bana dehşet veriyor.
Bir terimi ancak ve ancak hiç kimse onun ne anlama geldiğini anlamadığı müddetçe kullanın. İstisnai, spektrumun her iki ucuna da atıfta bulunuyor, demek ki ben tüm hayatım boyunca istisnai olmuşum.
“Ama bu işe tüm hayatını verdi o. O bir Freud veya Jung veya Pavlov veya Watson değil ama o da önemli bir iş yapıyor ve ben onun adanmışlığına saygı duyuyorum... Büyük bir adamın işini yapmak isteyen sıradan bir kişi olduğu ve bütün büyük adamlar bomba yapmakla meşgul oldukları için saygım daha da artıyor.”
“Her şeyi... sözcüklere dökmek her zaman gerekli olmayabilir.”
“Tanrı’ya bir tek şey için dua ediyorum,” diye fısıldadı, “umarım incinmezsin.”
Korkuyorum. Hayattan veya ölümden veya hiçlikten değil, hiç var olmamışım gibi o ışığı harcamış olmaktan korkuyorum.
Sayfa 298Kitabı okuyor