"Bunca yıllık tabibim. Her bir çeşit hastalık için insanlar kapıma geldi. Gönül yarasını tedavi için kimse gelmedi..." Nasıl gelsin ki? O acıyı, o ıstırabı, ten, beden duymaz ki. Kalbin ve gönlün önü,kim bilir kaç sıra duvarla kaplı? Oraya ne bir haber ulaşır, ne bir mesaj. Zavallı gönül... Yarasını duymayanın, devasını bulmayanın gönlü ölü...