Almanya Üzerine
Madame De StaëlSözler ve Alıntılar
Gülünç duruma düşme korkusu ise, hiçbir hayal cümbüşünün unutturamadığı Demokles’in kılıcıdır.
Sayfa 154
“Kitaplara da insanlara davrandığımız gibi davranırız.
Onlardan, hep bizleri alıştırmış oldukları şeyi bekleriz.”
Sayfa 169Kitabı okudu
“Almanya'da yalnızca Gotik anıtlar dikkate değerdir; bu anıtlar şövalyelik dönemlerini hatırlatır; hemen hemen bütün Alman şehirlerinde devlet müzeleri o zamanlardan kalma eski eserleri muhafaza eder. Denebilir ki, dünyayı fetheden kuzeyli sakinler Germenya'dan çıkarken hatırlarını çeşitli şekillerde orada bırakmışlardır."
Sayfa 18Kitabı okudu
Fichte dış dünyayı, varlığımızı sınırlayan ve düşüncenin kafa yorduğu bir sınır olarak görür. Onun sisteminde bu sınır ruhun kendisi tarafından yaratılır ve ruhun sürekli faaliyeti, yine kendisinin şekillendirdiği dokuları etkiler. Fichte’nin metafizik benlik üzerine yazdıkları biraz Pygmalion heykelinin uyanışını hatırlatır. Heykel bir kendini bir üzerine yerleştirildiği kaideyi elleyerek sırasıyla şöyle dermiş:”Bu benim, bu ben değilim.” Heykel, Pygmalion’un elini tuttuğunda ise şöyle haykırmış:”Bu da benim!”
Sayfa 477
Hayat, sırf ölümü unuttuğumuz için sürüp gider. Şüphesiz bu yüzden ölüm düşüncesi tekrar ortaya çıktığında bu kadar korkunç bir ürpertiye neden olur.
Sayfa 169Kitabı okudu
Fichte, Anlaşılmaz olanı anlaşılmaz olarak anlamak gerekir, der. Bu eşsiz sözün derin bir anlamı vardır. Analize kapalı kalması gereken, yalnız düşünce aracılığıyla yaklaşılabilecek şeyleri hissetmek ve kabul etmek gerekir.
Sayfa 498
Kitaplara da insanlara davrandığımız davranırız. Onlardan hep bizleri alıştırmış oldukları şeyi bekleriz.
Sayfa 169Kitabı okudu