Nuri Bilge CEYLAN filmi öneriyorum bu defa. "Ahlat Ağacı" Taşrada bir öğretmenin yazar olma serüvenini temel alarak işlemiş filmi. Anafikir çatısında politik, teolojik, ekonomik, sosyolojik sorgulamalara yer vermiş filmde. Bu sorgulama işini o kadar yaymış ki bir an "Nuri Bilge içine attığı konuların hepsini kusacak galiba" dedim. Sorgulamalarla beraber bir takım inanışlara da yer vermiş hikaye altından ince ince... bir insan beğenmese bile ailesinin kaderini yaşar mı ya da ailenin kaderi bireyin kaderine sirayet eder mi ? Filmde benim özellikle beğendigim konuya geleyim; son zamanlarda yazar, sanatçı tayfasının kendine uyguladıkları sansürle -ya da dönemin atmosferinin zorunda kıldığı otosansür diyelim ki bence acı hep vardı ama cesur insanlar hep yok-olayı sadece kültür ticatetine bağladılar. Ne demek istiyorum açayım: eski romanları okuyup filmleri izlediginiz zaman dönem hakkinda bir çok konuda bilgi ve duygu sahibi olabiliyorsunuz. Bu insanlar ne sıkıntılar çekmiş neler gündemine oturmuş neyi sevmişler ne kadarına ulaşmışlar canlarını ne yakmiş gibi gibi. Son dönemlerde konformist kafaların köhne tarzından sitemlenirken Nuri Bilge'nin filmi iyi geldi. Neyse kalp atışını arada duymak yaşama dair umut veriyor. benim söyleyeceklerim bu kadar gerisi takdirinize kalmış. Hoşça bakın zatınıza
