Kitap Kibele kültünün Anadolu'da ortaya çıkışından, Antik Yunan kültürüne ve oradan da Roma İmparatorluğu'na kadar yayılmasını ve yayıldığı kültürlerde ki değişimini anlatıyor.
Anadolu Kibele kültü hakkında yazılı kaynakların çok az olması nedeniyle, kabartma ve heykellerin yorumlanması ile sonuçlar çıkartmaya çalışmış yazar. Antik Yunan özellikle Roma kaynak konusunda daha zengin. İçerikte bu sayede gelişiyor.
Konular bazen birbirine benzer cümlelerle devam ediyor olsa da çok olumsuz bir durum değil. Çünkü bu konu hakkında yazılmış çok az kitap var ve böylesine ayrıntılı bir kitabı bulmuş olmak büyük bir şans. Yazı puntoları ise normalden daha küçük.
Ayrıca kitap Kibele ve Diyonsos kültlerinin hala kültürümüzün bir parçası olarak bugün bile yaşadığını düşündürdü bana.
Ana tanrıçanın belirli bir ibadet alanı olmaması, ibadetlerin dağlarda açık havada yapılması, törenlerde kadın-erkek ayrımı yapılmaması, müzik ve dans ile tanrıya / tanrıçaya ulaşma biçimi ve herhangi bir aracıya ihtiyaç duymama, aylık - yıllık törenlerde topluluğun ahlak kurallarına uymayanların belirlenmesi (cem törenlerindeki gibi), kucağında aslan ve ceylan tutan tanrıça simgeleri (Hacı Bektaş Veli'nin kucağında aslan ve ceylanla resmedilmesi) gibi özellikleri okuyunca alevi-bektaşi kültürünün kökeninde Dionysios ve Kibele kültü mü var sorusu defalarca aklıma geldi.
Anadolu tarihi öyle derin ki okudukça, hayran olmadan, şaşırmadan edemiyor insan. Kitap da inceleme alanında hakkını vermiş.
