Diller yalan söylese de gözler doğruyu söyler
Bilirim ne alim, ne hekim derdine deva eyler
Çaresiz bin dert ile geçti o güzelim yılların
Tüm kullar çaresizdir, devayı mevlam eyler…
Köklerim burada benim. Anılarım bir ağacın kökleri gibi bu toprağın derinlerine uzanıyor. Anılar ağacım bu topraklarda dikili. Dallarımın bazılarında keder yaprakları yeşeriyor olsa bile…
Galiba hiçbir duygu karşılıksız yeşerip büyümüyor. Sevgi sevgiyi, aşk aşkı, kin kini, nefret nefreti besliyor ve büyütüyor. Zannedersem büyüklerin söylediği “Ne ekersen, onu biçersin” sözü bu durumdan dolayı söylenmiş…
İnsanların hayatını acı, hasret, yokluk ve daha akla gelmedik birçok olay altüst edebilirdi. Fakat bunların dışında ama bunlardan etkili olan bir duygu vardı. Belirsizlik içinde beklemek. Eskilerin sözü ile “arafta kalmak”…