Anılarımdaki Türkiye: Yavuz Bahadıroğlu
Yavuz BahadıroğluSözler ve Alıntılar
Dünya denilen şu ormanda, kitaplarım benim sığınaklarım. Onlarla yalnızlıktan kurtulurum.
"Nazım Hikmet'in şiirlerini okuyabilir miyiz, Başöğretmenim?"
"Sus, kimse duymasın! Komünist olmak mı istiyorsunuz?"
"Said Nursi'nin kitaplarını okuyabilir miyiz peki?" "Kesin sesinizi! Mürteci mi olacaksınız?"
"Bari Necip Fazıl'ı okuyalım..."
"Çeneni kapa! Sonra sana faşist derler." O kadar sınırlanıp ürkütüldük ki en sonunda korkularımızı hareket noktası, hatta hayat felsefesi yaptık.
Şükranla anılmak isteyen şartlara sığınmaz. Mazeret üretmez.
Mazeret üreten, mağduriyet üretir!
Evet, gerçekten de diktatörler çok konuşur. Akılları ersin ermesin, her konuda mutlaka ahkâm keserler. Nasılsa kimse itiraz edemeyecek, nasılsa her söyledikleri alkışlanacak, allanıp pullanarak ülkenin dört yanındaki panolara çakılacak.
Bereket versin insan beynine çivi çakılamıyor. Çakılabilseydi, ideolojik devletler, kuşkusuz, ideolojilerini insan beynine de çakarlardı. İnsan beynine çakamayınca panolara çakıyorlar. Fakat sözlerinin temelinde vahiy olmadığı için çabuk eskiyor. Hayat sloganı aşıyor. İnsanlar panoları indiriyorlar. Heykellerini yıkıyorlar. Kitaplarını yakıyorlar. Kaddafi'nin 'Yeşil Kitabı da yakıldı sonunda.
Bize dokunmadığı müddetçe yasakları seviyoruz, evet....
Bir belediye otobüsünde bile bir sürü yasak tabelası var!
Biz, özgür birey olarak yasaklarla mücadele edeceğimize, mücadele edenlerle mücadele ediyoruz! Elimize fırsat geçer geçmez de yasak koyuyoruz!
Siz siz olun, ne ile karşılaşırsanız karşılaşın, umudunuzu asla kaybetmeyin!