Sosyal Hizmetler ve Çocuk Esirgeme Kurumu Yurtlarında Kalan Çocukların, Kurumdaki Annelerine Yazdıkları Yazılar
ANNE
Uzun uzun yollardan geldik hepimiz, çeşit çeşit yerlerden, başka bir dünyadan bambaşka bir dünyaya, insanlar aynı, hava aynı, lisanlar ayni, mekânlar aynı, sadece duygular, sevinçler ve hüzünler farklı...
İlk geldiğim gündü Yakacık'a, girmek bile istemiyordum gruplara, ağlıyordum, oturmuştum bir bankın üstüne, hiç unutmuyorum bir kadin gördüm yanıma gelen, önce adımı sordu, sonra mendil oldu elleri, akan gözyaşlarımı sildi, kucakladı beni öptü, hadi gel bakalım dedi. Once yıkadı beni, ovalaya ovalaya, sonra mis gibi şampuan döktü üzerime. Oturduk muhabbet ettik, oradan buradan konuştuk, çekirdek yedik, kola içtik, güldük beraber...
Gülüyordum artık, silinmişti gözyaşlarım, anne dedim o kadına, anne; gözlerinin için güldü, gece giderken öptü yanağımdan. Kafamı kaldırdım sadece beni değil, tüm çocukları öpüp gidiyor annem. Sabah olduğunda anne dedim, biz bir aileyiz değil mi, kardeşlerim ve sen annem, biz çok güzel bir aileyiz.
Biz mutlu bir aileyiz anneciğim.