Bir kuş bir insana aşık olabilir mi?
Peki ya olursa? O zaman ne olur?
Bu hikaye de mutlu bir son mümkün mü?
İmkansız gibi gözüken platonik bir sevda.
“Sadece ruhları sevmek bu kadar zor muydu? Ruhumu örten etten duvar olmasaydı ruhum sevilmeye layık değil miydi? Ne olduğun kim olduğundan daha mı önemliydi? Küçük kuş bunlara bir anlam veremiyordu. Ona göre sevmek isteyen her ne olursa olsun sadece severdi. Küçük bir solucan ağacı, ağaç havayı, toprak suyu, balık yosunu, hatta bir karınca bir fili bile sevebilirdi. Buna ne mani olabilirdi ki? Ne de olsa sevgi çıkar gözetmezdi. Yani en azından onun bildiği sevgi tanımında bu yoktu. Belki de o yüzdendi sevdasına bağladığı ümit, o yüzdendi bu kadar direnmesi çünkü o herkesi kendi gibi sanıyordu. Evet genç insanı izlemesi doğru değildi ama Allah biliyor ya görmemesi gereken bir şey görecek olsa hemen kafasını çevirirdi. O aslında bakmak değil görmek istiyordu. İkisi aynı şeyler değildi. Kerem’le ilk karşılaştığında güzel yüzüne bakmıştı. Lakin sonrasında hep o güzel yüzün altındaki ruhu aradı onu görmeye onu tanımaya çalıştı. Hüma’nın gözleri sadece sevdiği ruhu arıyordu başka hiçbir hatta ufacık bir art niyeti bile yoktu. ”
“Aşkın elinden zehir olsa içmeye razıydım lakin o beni deryalarında susuz bıraktı.”
