DürtÜ hikâyesini ne kadar çok sevdiğimi anlatarak yorumuma başlamak istiyorum.. Yazar öykü içinde öykü yaparak okuyucuya edebi zevki tattırmış. Öyküde satın alınan bir kitabın okundukça birilerinin işkence gördüğünü, kitap bitirilirse de işkence gören kişinin öleceğini konu almış yazar. Eğer kitap okunmaz da köşeye bırakılırsa kişi kurtulacak ama ya okunursa? İşte o zaman o kişinin hayat yolculuğunda sonu gelmiş olacak. DürtÜ'den sonra en sevdiğim hikâye DöŞ adlı hikâye oldu kesinlikle. Nedim ve onun hikâyesini iyi ki okudum. O kadar çok altını çizdiğim yer oldu ki bunlar bile ne kadar çok sevdiğimi anlatıyor. Nedim karakteri ve iç dünyasıyla bende yeri ayrı olacak bir karakter olacak.
Kitap her açıdan çok güzeldi. Öykü okumayı sevenler bu kitabı çok sever, öykü ile arası olmayana ise öykü okutur diyerek yorumumu bitiriyorum.
