(Türk Dili, 77, 1 Şubat 1958) Behçet Necatigil ( 1916 - 1979 )
Güzel demiş deyen şair, Mesîhî:
“Kim bilir olbir bahâra kim ölüp kim kala sağ”
Bu can bize temelli verilmedi
Alır bir gün yalan dünya.
Belli mi yarına çıkacağımız
Nerde kaldı sonraki baharlar
Der de gene şaşmaz bildiğinden
Şu eğreti yerde nice insanlar.
Gözünüzde büyüttüğünüz şeyler
İlerde güleceksiniz!
İçindeyken
Anlaşılmaz gençliğin geçtiği.
Ve telâşlar yıpratır kalbi:
Enfarktüs.
En iyisi oluruna bırakmak.
Biraz geniş olunuz.
Ölümler varsa arada, anılar da var
Sevdiğin miydi, geceleri
Gelir uykulara canlı, nemli sabahlara taze
Açmış çiçekler kadar.
Zorluklar varsa arada,
İnsansın!
Engellere harcanmayan güçler ne güne
Dayat ki, yaşadığını anlayasın!
Aranarak yordamlarda bir ara
Yaşarsın.
Derken dürülür defter, başkasına gelir sıra
Sen aradan çıkarsın!
Bilgi! Kitaplar ne bilir,
Ben ölçmedimse bütün ölçümler boşuna..
Yağmurların sözü Nasıl edilir,
Alnım ıslanmadıysa serin yağışlarında.
Ne denizler deniz, dağlar dağdır
Ne bahçeler bahçe,
Yok öyle göller
Ben olmayınca.
Ben gidemiyorsam
Kitaplar aldatır.
En verimli toprak, ben göremiyorsam ,
Katı, kıraç, kısır.