Sürgünlerin, kaçakların, gurbetçilerin, sınırı aşanların yada hiç aşamayanların olduğu, kısacası arafta kalanların hikayelerinden oluşan bir kitap Arafat'ta Bir Çocuk.
8 hikaye, 8'i de birbirinden can alıcı.
Zülfü Livaneli kitap ile ilgili söyleşisinde " Kitabın adını Yaşar Kemal koydu. Ben " Arafat " yerine
" Araf " olması gerektiğini söyleyince de
" Halk 'Kaldım arafatta' der. Yanlış bile olsa güzeli budur. " demiştir.
Gerçekten de hikayelerde ki karakterler hep bir arafta, istiyorsunuz ki bu şekilde davranmasın ama davranmak zorunda...
Okurken sürekli olarak ben olsam şunu yapardım, böyle derdim, şöyle davranırdım derken buldum kendimi ve en sevdiğim hikaye Bir Arpa Boyu,
"Ancak o zaman anladı bir arpa boyu yol gittiğini, Türkiye'den hiç çıkmadığını, hiçbir zaman da çıkamayacağını; sınırların, yolculukların, buralara gelmesinin durumu daha ağırlaştırmaktan başka bir işe yaramayacağını... "