Karanlığa çare yoktur, nasıl olsa yol bulur. Ve yürekleri sağır eden bir sessizlik, tükenmişlikten arta kalan tek varlığın olur. Söylenememiş tüm sözcükleri ancak ağlarsın içinde. Ve bilemezsin geride kalan mı yalnızdır, yoksa giden midir aslında..
Çok ağlayanlar gördüm. Ve çok gülenler. Her uğurlamayı bir şölene dönüştürenleri bilirim. Ya da bir trajediye... Ağlayanların ve gülenlerin ne demek istediğini bilirsiniz. Ama ikisinin arasında kalıp susanları asla çözemezsiniz. Gülmeye kendini zorunlu hissedenler vardır, rol yapanlar. Onları bilirsiniz. Ağlayanlar vardır, sahte gözyaşları dökenler. Onları da bilirsiniz. Bir tek susanları ve tepki vermeyenleri çözemezsiniz. Gerçek mi ya da tehlikeli mi olduğunu düşünürsünüz.
İçimde gittikçe büyüyen bir yalnızlık var ve ben o yalnızlığın ne zaman biteceğini bilmiyorum! Yalnızlık biter mi?
..
Ben tükendikçe artıyor yalnızlığım.
Yalnızliğım arttıkça da ben tükeniyorum