Kitap, Aristo ve Dante'nin arkadaşlığını ve kendilerini bulmalarını anlatıyor. İkisi de birbirinden etkilenerek kim olduğunu bulmaya çalışıyor.
Aristo ve Dante birbirinden çok farklı iki kişi. Dante; en ufak olaydan bile mutlu olabilecek, okumayı seven, sanata ilgi duyan bir karakter. Harika bir karakter gerçekten. Hayatta ulaşmak istediğim nokta tam olarak Dante. Kendini kabullenmiş, açık sözlü, korkusuz bir karakter. Ayrıca bir kuşun ölmesine bile göz yumamayacak kadar da merhametli.
Aristo ise etrafına duvarlar örmüş, agresif ve yalnız kalmayı seven bir çocuk. Yer yer çok ergence davrandığını düşünüp çok sinirlensem de, gelişimini görmek güzeldi.
Yazarın anlatımı çok güzeldi. Bazı yerlerde güldürdü, bazı yerlerde ise ağlattı.
Kitapla ilgili tek sıkıntım konusuydu sanırım. Hep bana mı denk geliyor bilmiyor ama eşcinsel temalı kitaplar çok hüzünlü oluyor. Ana karakterlerin başına çok kötü olaylar geliyor ve sonunda da bize eşcinsellikle ilgili mesajlar veriliyor. Eşcinsellikle ilgili mesajlar verilmesi güzel bir şey, gerekli bir şey. Ama bazen eşcinselliğin sorunlarını çözme kaygısı olmadan sadece sıradan bir aşk romanı yazmalarında bir sakınca yok bence.
