Aşık Veysel
Yavuz Bülent BakilerSözler ve Alıntılar
Her ömrün sonunda bir feryat gördüm.
Beni bu sevdaya salan elveda.
Tatlı şey ölüm. Biz ihtiyarlar için tatlı şey! Çünkü ele-ayağa düşüp ızdırap çekmektense, ölüm daha hayırlı. Nasıl olsa, gideceğiz hepimiz. Yol kısaldıkça, eski coşkunluk kalmıyor insanda. (...) Kan soğumuş. Gönül ağarmış. Her şey gençlikte.
"Beni hor görme kardeşim
Sen altınsın ben tunç muyum
Aynı vardan var olmuşuz
Sen gümüşsün ben sac mıyım.."
Sayfa 149Kitabı okudu
Düşmanın topundan, tüfeğinden değil, anamızdan emdiğimiz sütü bile burnumuzdan getiren cahillerden korkuyorum.
... nerede fitne varsa, nerede cahillik varsa, orada onu tepelemek gerekir. Ateşi her iki tarafın cahilleri yellendiriyorlar. Kökümüzden kopan cahiller, türlü ayrılıklar meydana getiriyorlar. Çünkü ayrılıklarda, onların menfaati var. Velhasıl cahillik ifritleri, menfaat farfarasının memesine yapışmışlar; sömürüp duruyorlar. Olan da millete oluyor, öyle değil mi?
–Adam var; kökten bitmedir. Adam var daldan yetmedir. Cahil adamlar kökü bırakır da dala sarılırlar. Çünkü dalın meyvesi var; gölgesi var. Kökün ise görünürde hiçbir şeyi yok. Üstelik kök, toprak altında. Ama essah olan, kaynak olan köktür. Çünkü kök kesilirse, o meyveli dal bile kurur, bir kara çalı, bir kaba vızıltı olur. Hâlbuki dal kesilse, köke hiçbir şey olmaz. Aksine daha çok kuvvetlenir. Şimdi biz de kökümüzden koptukça bir kuru çalıya benziyoruz. Kökten bittikçe yeşerip meyve veriyoruz. Benim görüşüme göre, cahil adam, bir kuru çalı gibidir.