Öz babasıyla kötü bir çocukluk geçiren, hatta zaman zaman şiddete maruz kalan bir kadın Firuze.
Karan ise kadının babasından intikam almak isteyen genç bir adam, ve adamı kızıyla vurmak niyetinde, klişe dediğinizi duyar gibiyim :)
Aslında daha güzel olabilirdi, yani daha iyi kaleme alınabilirdi, ama okurken sıkıldığım bir kitap oldu, sürekli şiirler, şairane konuşmalar, kadın karakterin geçmişte yaşadıklarından dolayı oluşturduğu o soğuk ve ruhsuz kabuğu üstüne ergen halleri beni yordu, ayrıca sürekli intihara meyilli biri olması da sıktı açıkçası.
Karakterlerin arasındaki aşkı tutkuyu hiç hissedemedim, hiç gerçekçi gelmedi bana, o kadınla pek mümkün değildi zaten :)
Kitabın sevdiğim kısmı, Karan'ın Firuze'nin babasını yakaladığı ve götürdüğü depoda yaptığı işkenceler oldu, aslında adamlarının desek daha doğru olur, valla pislik herif hak etti yani, buradan Sadık' a sevgiler, işini çok iyi yaptı doğrusu :))
Aşk Karası 
Özlem Yalçınkaya
