Descartes, "Sahip olduklarını koruma isteğinden kaynaklanan bir türdür korkudur," şeklinde ifade eder kıskançlığı. Ama bence, isteyip de sahip olamadıklarına duyduğun özlemdir kıskançlık.
Mutsuzlukla örülmüş yılların üzerine konan hayatın temelleri, bir çocuğun yanağından süzülen gözyaşı gibidir. Yaşlar daha yanağında kurumadan gülmeye başlar, hem de neye ağladığını tek bir anını bile hatırlamadan.