heves kırılınca, öyle teselli alçısına alsan da kaynamıyor işte. içinde büyüttüğün çiçek solduğunda, güven attan düştüğünde, sanki hastahane koridorunda tek başına saatleri yıl gibi beklemiş kadar çaresiz hissettiğinde anlıyor insan, yâlnızlıktan yapıldığını.
—