Bizim değil artık, toprak.
Aynı biçimde mi gelir bahar
Çalınmış tarlalara da?
Pirinç tarlaları arasındaki dar yolakta
Mavi göğün, yeşil tarlanın buluştuğu, birbirine
dokunduğu yerde,
Fısıldıyor bana rüzgar, “İleri git! Daha da! Daha da!”
Şakıyor tarla kuşu, titrek sesiyle
Şarkıcı bir kız gibi, çitler ardında.
Ah, olgunlaşan arpa tarlaları,