Bir gündü, Türk yurdunun en talihsiz bir günü,
Vatan andırıyordu bir bakıma sürgünü.
Düşman sarmış dört yanı, her kalbi boğmuş keder
Biraz baş kaldıranın hayatı elden gider.
Neden sonra, ne yıldız, ne gün, ne hilal gibi,
Mustafa Kemal doğdu Mustafa Kemal gibi.
Bayraklaşan bir şef ve ordulaşan bir millet,
İstiklal Savaşının sonu zaferdi elbet.
Türk'ün güneşleriyle dünya ufku ağardı,
Türk olmasa tarihe yazılacak ne vardı?
Ve zaferler: İnönü, Sakarya, Dumlupınar...
Ardından yenilikler, hamleler, inkılaplar...
Meşekkatın o çetin zevkini tada tada,
Kürsüde...
Fabrikada...
Kışlada...
Ve tarlada.
Sınıfta, Halkevi'nde stadyumda hiçbir an
Yılmadan yorulmadan ve bıkmadan çalışan,
Büyük mesut günlere hazırlanan bir millet;
Topyekûn bir insanın arsası bir memleket.
Kötü ne varsa yıkan, iyi ne varsa yapan
Büyük, asil bir millet, güzel, büyük bir vatan
Artık ikisinin de ne derdi, ne yası var.
Bugün her millet öksüz, bir Türk'ün atası var!...