Ateş Düşüyor,serinin ikinci kitabı olmakla birlikte ilkinden çok daha güzeldi. Serinin klasik yönü sanırım,her kitap efsane merak etmemizi sağlayacak şekilde bitiyor. Bu kitap da aynı şekilde bitti ve üçüncüsü için sabırsızlanıyorum.
Aslında bakarsanız kitap yine güzeldi,özellikle iki prense de oldukça ısınmamı sağladı ama bir fantastik kitap olarak bana yetersiz geldiğini söylemek durumundayım. Aldrik ve Vhalla çok romantik,çok güzel bir ikili ama sonlarda ve aralarda gördüğüm bir iki sahne dışında işte bu dediğim hiçbir yer olmadı ve ben fantastiği okurken daha büyülü evrenlerin kapısını çalmak isterim.
Savaşa gittiğimiz bu kitapta yine savaşın izlerini gördük,ilk kitapta bunun temelleri atıldı ve burada da devam etti. Vhalla’nın büyüyüşü ve karakter gelişimi çok güzeldi diyebilirim,en başta büyücülerden korkan o kadın şimdi herkesin dilinde dolanan rüzgargüdücü haline geldi. Bununla gurur duydum diyebilirim. Karakteri oldukça sevdiğim için onun kabuslarının olduğu kısımları ve etkilerini de merakla okuyor oldum. Hala da merak ediyorum. Kitabın içerisine yeni gelen karakter Elecia’yı sevemedim,patavatsız karakterlerden pek hoşlandığım söylenemez ama yine de ileride ne olur bilemiyorum.
Üçüncü kitabı daha çok sevmek dileğiyle <3