"Yapmak istediğin şeyi öyle bir sunuyorsun ki, insan senin zalimin ve çıkarcının biri olduğunu düşünüyor. Bunun gibi bir şeyin parçası olmayı istediğimden emin değilim!
Sustu nabız ölçmek istercesine kızın gözlerinin içine baktı. Orada ne görmeyi umuyordu bilmiyordu. " Ben o evin içinde neler yaşandığını bilmiyorum ancak konumuza dönersek sen de o evde neler yaşandığını bilmiyordun! Hiçbir şey göründüğü gibi değil Hira!”
Çaresizliği onu iyiden iyiye yıpratmıştı. Tipik bir polis işte… Kaba, sağlam ve oldukça yakışıklı… Aslında sıra dışı bir aşkı yüzünden kişiliğinde büyük ölçüde sapmalar oluşmuş…
”Gözlerinin önünde meydana gelen olaylar belki de gerçekte sadece bize geçmişten gelen ve ruhumuzda travma yaratan görüntülerin imgelerinden başka bir şey değildir!”
Hira, içsel öfkesine karşı koyamadı. Gözleri alev saçtı karşısındaki adamı yaktı. Yamaç’ın kötü etkilendiğinin farkında ona acı çektirmekten zevk alan bir cellat gibi kımıldamadan karşısında durmaya ve öfkesini aleve dönüştürmeye devam etti. "Hayır! Yanılıyorsun baş komiser! Ben oraya bir hakim ve bir cellat gibi çıktım ve adamı vurdum! Allah kahretsin Yamaç ben işimi yapmıyordum! Lanet olası ruhumu satın alan şeytana ödemem gereken bedelin karşılığında yaptım! Şeytan, adamı cehenneme göndermem için beni görevlendirdi ve ben…”
