Ay Işığı Sokağı
Stefan ZweigAy Işığı Sokağı Sözleri ve Alıntıları
Ay Işığı Sokağı sözleri ve alıntılarını, Ay Işığı Sokağı kitap alıntılarını, Ay Işığı Sokağı en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Bu suskunluk, bütünüyle içten gelen tiz bir çığlıktı."
Sayfa 59Kitabı okudu
Acısını parçalara bölmeye başlayınca gitgide sakinleşti. Ancak yine en derin ıstırabın verebileceği feci bir soğukkanlılıkla parçaladı acısını.
Sayfa 70Kitabı okudu
“Geç kalma konusunda gösterdiğimiz çabadan ve sebattan başka işlerlerde tamamen yoksunsunuz.”
Sayfa 69Kitabı okudu
Az sonra caddeye çıktığında gülümsemesi hâlâ dudaklarındaydı. Bir an için yanından her geçenin, olmaya çalıştığı o insan olmadığını yüzüne söyleyecek sandı.
Suç ortaklığı ve erotik ortamın iç gıdıklayıcı parfümü, onun uyuşmuş duyuları üzerinde parlayıcı madde etkisi yaratıyordu
Hapsedildiği sürece gözyaşları insanın canını yakar.
kim dönüp kendi gölgesine bakardı ki? Gölgesinin sadakatle sürünecek ve sessizce adımlarının arkasından geldiğini hissederdi insan, bazen bilincine varmadığı bir dilek gibi önünden acele ettiğini de bilirdi, ama gölgenin parodi yaparcasına aldığı biçimleri gözlemlemeye ve bu çarpıtılmış şekillerin içinden kendi varlığını seçmeye çalışması çok nadirdi.
Sayfa 34Kitabı okudu
Hepsi onu çaresizce sevdiğimdendi.
Sayfa 23
"Yine beklemek zorundaydı, hiçbir şey yapmadan akşama kadar beklemek, olağanüstü ve ihtimal dışı bir şeyi..."
Ay Işığı Sokağı'
"Peki ne yapayım ben, bayım?
Kalamam buralarda!
İnsanlar beni anlamıyorlar, ben de onları anlamıyorum."
"Beni bütün sokak tanıyor artık... beni beklerken görünce gülüyorlar... çıldırtıyor bu beni...
ama yine de her akşam dikiliyorum oraya..."
İnsanlar beni anlamıyorlar, ben de onları anlamıyorum.
Ne şehri hissediyordum, ne de sokağı, ne sokağın adını, ne de kendi adımı, sadece burada yabancı olduğumu hissediyordum.