Çok üzülmüş Cemre,nerelere sığacağını bilememiş. En azından çektiği ızdıraptan, ağrılarından sızılarından kurtuldu bari diye kendini avutmaya çalışsa da ölüm sevilmez ki hiçbir yaşta…
“Ah benim çocukluğum! Hakkını helal et bana…
Hakkını helal et Kahramanmaraş’a ama sakın helal etme hakkını, eli baltalı, gözü dönmüş, sağır ve kör cahillere…”